28 mei 2021

In kleine groepjes gingen wij -3 of 4 kinderen, begeleid door mij of een student van Stichting MOVE- afgelopen week de wijk in. Om -zoals juf Inge van Hubertus zo mooi beschreef- schatten te verzamelen. Op zoek naar persoonlijke voorwerpen van bewoners met een bepaalde gevoelswaarde en een verhaal. We fotografeerden ze als aanleiding voor de schilderijen die de kinderen voor ze gaan schilderen.

Doen ze open?

Spannend hoor! We staan voor een voordeur en een van ons belt aan. Zien we iets bewegen achter de gordijnen? Horen we een geluid aan de andere kant van de deur? Niet altijd blijken mensen thuis. Misschien werken ze of doen ze een boodschapje.

Maar dan gaat de deur toch open! Ja, de brief die de kinderen eerder schreven kennen de meeste bewoners wel! Soms ligt-ie zelfs nog in de gang, of hangt-ie met een magneet aan de koelkast. Sommige mensen hebben al nagedacht over een voorwerp.

Liever niet

Andere bewoners doen liever niet mee. Ze kijken graag de kat uit de boom. Zeggen dat ze wel komen kijken. Éen meneer had nét ál zijn spullen weggedaan. Of ze hebben he-le-maal niks in huis met een gevoelswaarde. ‘Ik ben niet materialistisch’, zei iemand. Een enkeling zegt geen behoefte te hebben aan contact met vreemden. 
Soms zien de kinderen mensen in de kamer zitten en gaan ze zwaaien om contact te maken. Dan blijken ze ons geheime ont-wapen. En sporadisch blijkt helaas taal ontoereikend.

Gelukkig zijn er veel mensen die wél graag meedoen. Een vrouw met een rollator op straat komt aangesneld als ze me ziet: ‘Zijn dat de kinderen van de scholen? Zijn ze al bij mij geweest?’ Nee, ze was gelukkig net op tijd thuis! 

Diversiteit

Dit is een hele diverse wijk, dus de voorwerpen die we fotograferen zijn ook heel verschillend.
Een eenvoudig beeldje, een vaas of een simpele plant blijken dragers van de meest uiteenlopende, en bijzondere verhalen. Over een klok die al 20 jaar niet meer tikt, over herinneringen aan het geboorteland, over een communiekroon en een Mariabeeld, over een pasgeboren dochter, over een gitaar van een aan corona gestorven vader, over een Tilburgse textielspoel, Oosterse klanken en een kronkelende slang. 

We doen het samen

Ook trof ik bewoners die iets te makkelijk redeneren: ze willen best een schilderij, maar dan zonder inbreng van een voorwerp. ‘Laat de kinderen maar iets met bloemen schilderen.’ Of schilder maar iets over ‘samen’, zegt iemand goedbedoeld. Of over een huis, ‘dat vinden kinderen leuk’ of ‘dat is makkelijk om te schilderen’.

Maar daarmee gaan ze voorbij aan een essentieel onderdeel van het project, aan de wil zelf onderdeel te zijn. Het project vraagt ook iets van de bewoner, dat ze zich iets van zichzelf laten zien, soms zelfs heel kwetsbaar opstellen. Ze vertellen iets over zichzelf en daardoor zal ook het schilderij straks ook extra bijzonder worden. En wordt het project ook echt iets van ons samen.

We zijn allemaal hetzelfde

Als ik later alleen op pad ga om de laatste verhalen op te halen, zijn bewoners nog persoonlijker. 
Ze spreken niet altijd even goed Nederlands, maar doen erg hun best. Met een jonge moderne Turkse vrouw communiceer ik via een vertaal-app. Zo graag wil ze meedoen. 
Andere keren vragen ouders hun kinderen om te vertalen. Soms is er in het begin miscommunicatie, maar ook de wil om het weer recht te zetten en elkaar te begrijpen. 
Er zijn verhalen over heimwee, vluchten en oorlog. Verhalen over liefde, dood en gemis. Verdriet over de coronapandemie, die mensen van elkaar scheidt. Maar ook gesprekken over de behoefte aan contact, uitwisseling en meer begrip. Dat wij mensen toch uiteindelijk allemaal het zelfde zijn en willen: begrip, respect, troost, liefde, we zijn bang, hebben verdriet, herinneringen, maar we kennen ook allemaal enorme momenten van vreugde. Dat is ontroerend mooi.

En zo kan het ook gaan:

- ‘Het komt niet goed uit.’
- ‘Nu niet of sowieso niet?’
- ‘Sowieso niet’
(…)
Een goed gesprek en een voorwerp verder:
- ‘Ik ben helemaal opgevrolijkt!’

0 reactie(s)

Schrijf een reactie


If you have trouble reading the code, click on the code itself to generate a new random code.